Νέο μοντέλο νομισματικής πολιτικής; Κακέκτυπη απομίμηση της κινεζικής πολιτικής;
Σε κάθε περίπτωση, το μείγμα των χαμηλών επιτοκίων, των ασφυκτικών πληθωριστικών πιέσεων και της πρωτοφανούς (-50% από την αρχή του έτους) διολίσθησης του νομίσματος έχουν μία σφραγίδα που οι διεθνείς παρατηρητές πλέον ονομάζουν… Erdoganomics.
Ένα μείγμα που οδηγεί σήμερα το τουρκικό νόμισμα σε νέα ιστορικά χαμηλά, στις 17,5 λίρες/δολάριο και τον απλό Τούρκο πολίτη στην απόγνωση της νέας υποτίμησης του εισοδήματός του.
Και αυτή η κατάσταση δεν πρόκειται να ανατραπεί, όπως αναμένεται, μετά και τις τελευταίες δηλώσεις του προέδρου της χώρας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ότι «δεν υπάρχει επιστροφή» στις μειώσεις των επιτοκίων.
Οργίζονται οι πολίτες… αδιαφορεί ο Ερντογάν
Αν και ο Ερντογάν θεωρεί ότι ένα σοβαρά υποτιμημένο νόμισμα θα ωφελήσει μακροπρόθεσμα τη χώρα του, οι επιπτώσεις για τον μέσο Τούρκο πολίτη είναι επώδυνες.
Ακόμη και μετά την αύξηση κατά 50% του κατώτατου μισθού στις 4.250 λίρες (275 δολάρια) τον μήνα από το επόμενο έτος, ο νέος κατώτατος μισθός εξακολουθεί να είναι χαμηλότερος από το ισοδύναμο των 380 δολαρίων που ήταν πέρυσι.
Επίσης, η αύξηση αυτή αναμένεται να αυξήσει τον πληθωρισμό κατά 3,5 έως 10 ποσοστιαίες μονάδες, την ώρα μάλιστα που ο Τούρκος πρόεδρος είπε ότι η χώρα επιδιώκει ένα «νέο οικονομικό μοντέλο» που θα αξιοποιήσει τα χαμηλά επιτόκια και ένα ανταγωνιστικό νόμισμα για να ενισχύσει τις εξαγωγές, τις επενδύσεις και την απασχόληση.
Όμως, ο επίσημος ρυθμός του ετήσιου πληθωρισμού έφτασε το 21% τον Νοέμβριο και οι οικονομολόγοι αναμένουν ότι θα αυξηθεί περαιτέρω τους επόμενους μήνες καθώς η ασθενέστερη λίρα τροφοδοτεί γρήγορα τις υψηλές τιμές, ιδίως δεδομένης της σημαντικής χρήσης από την Τουρκία εισαγόμενης ενέργειας και πρώτων υλών.
Βέβαια, ο Ερντογάν, την Κυριακή 19 Δεκεμβρίου διακήρυξε ότι θα μειώσει τον πληθωρισμό κοντά στο… 4%. Η δέσμευσή του βασίστηκε στο γεγονός ότι παρελθόν ο ίδιος μείωσε τον πληθωρισμό της Τουρκίας… έτσι θα το πράξει και τώρα, και μάλιστα σύντομα.
Σε αυτήν την προσπάθειά του ο Erdogan επικαλέστηκε το κινεζικό μοντέλο πολιτικής, με το φθηνό νόμισμα να τροφοδοτεί την αύξηση των εξαγωγών της, των επενδύσεων αλλά και των θέσεων εργασίας.
